Verloren films

Zoeken naar iets onvindbaars is even frustrerend als boeiend, want is het niet zo dat de zoektocht naar iets vaak meer voldoening schenkt dan het eigenlijke vinden ervan?

Vraag dat maar aan Kirby Sweetman, de bioscoopuitbater die in Cigarette Burns (2005) de opdracht krijgt om een verloren gewaande film op te sporen. Veeleer dan de financiële beloning die daar aan vast hangt is hij geïntrigeerd door de waas van mysterie waarin de betreffende film, getiteld “La Fin Absolue du Monde”, gehuld is. Het feit dat het item dat hij moet vinden over kwaadaardige krachten blijkt te bezitten en net daarom voor de buitenwereld verborgen wordt gehouden, maakt hem alleen maar nieuwsgieriger. Zijn zoektocht brengt hem van de ene locatie naar de andere waar hij sinistere figuren ontmoet die krampachtig informatie proberen achter te houden. Wanneer hij na vele omzwervingen, gewelddadige confrontaties en het aftakelen van zijn psyche de film uiteindelijk toch in handen krijgt en bekijkt, ontdekt hij dat de geruchten over de destructieve krachten van La Fin Absolue du Monde niet gelogen zijn. De beelden waarin een engel verminkt wordt zijn van een dergelijk diabolisch kwaad dat ze het leven van iedereen die de film ziet vernietigen, inclusief dat van Kirby Sweetman. Alsof regisseur John Carpenter hiermee rechtstreeks de invloed van het medium film in vraag wil stellen.

De fictieve zoektocht naar de verloren film in Cigarette Burns doet een beetje denken aan de verloren films uit het tijdperk van de stomme film en de eerste geluidfilms. Van deze films is geen enkele kopie bewaard gebleven, noch in studioarchieven, noch in privécollecties of openbare archieven. Naar de meeste verloren films kraait ondertussen geen haan meer, maar er is er eentje die tot op vandaag naarstig doch zonder succes wordt opgespoord. Net daarom spreekt die bewuste film nog steeds tot de verbeelding en heeft hij zelfs een bijna mythische status verworven. We hebben het over London After Midnight (1927) van Tod Browning met Lon Chaney in een legendarische dubbelrol.
Naar verluidt is de enige kopie van London After Midnight in de jaren ’60 in vlammen opgegaan en wordt deze film sindsdien als verloren beschouwd. Daarom is men een aantal jaren geleden met het initiatief gekomen om een reconstructie te maken aan de hand van bewaarde stills die men bij allerlei musea en archieven verzameld heeft. Daarnaast werd er ook een geheel nieuwe soundtrack gecomponeerd. Het resultaat is een 46 minuten durende reconstructie waarin zorgvuldig uitgekozen stills worden afgewisseld met tekstbordjes in een poging de originele versie zo goed mogelijk te evenaren. Uitgegeven op DVD in 2003 door Warner Home Video als onderdeel van de "Lon Chaney Collection".

Al van in de eerste minuut zien we hoe Roger Balfour dood wordt aangetroffen in zijn woning. Zijn buurman en diens neef zijn de belangrijkste verdachten, maar zodra er een zelfmoordbrief gevonden wordt, sluit inspecteur Burke (Lon Chaney) de zaak. Vijf jaar later wordt het huis verhuurd aan twee sombere figuren, wat één van de oorspronkelijke verdachten doet geloven dat zij meer weten over Balfours dood. Het onderzoek wordt heropend en Balfours dochter doet een schrijnende ontdekking...

Toegegeven, het is best vreemd om naar een collage van statische beelden zonder dialoog te kijken, maar desondanks is deze reconstructie behoorlijk indrukwekkend. Niet omwille van het door Browning zelf geschreven verhaal, want dat is redelijk gekunsteld uitgewerkt en niet bepaald spectaculair. Daarnaast mist het de vaart en dynamiek die de originele versie vermoedelijk wel bevatte.
Wel spectaculair is de beklijvende zwart-wit fotografie die elk beeld van een enge uitstraling voorziet. Ook het gotische huis waar een aanzienlijk deel van de film zich afspeelt staat met veel schaduwrijke kamers en weelderige interieurs volledig in dienst van de akelige atmosfeer. Echter, het is de iconische vertolking van Lon Chaney als vampier waar London After Midnight echt berucht mee geworden is. Behalve als acteur stond Chaney bekend om zijn fysieke présence en zijn talent als make-up artist. Net zoals in Phantom of the Opera (1925) transformeert hij zichzelf tot een weerzinwekkend monster dat met duistere, hypnotiserende ogen, lijkwit gezicht en een sardonische grijns vol vlijmscherpe tanden rechtsreeks uit een nachtmerrie lijkt te komen. Qua uiterlijk laat de vampier zich nog het best omschrijven als een combinatie tussen Pennywise uit It (1990) en The Joker uit de Batmancomics, gekleed als Jack The Ripper.

Miss Smithson komt oog in oog te staan met de mysterieuze vampier, gespeeld door Lon Chaney, de man met duizend gezichten.
Volgens verschillende bronnen is London after Midnight tot op heden de meest gezochte verloren film. Voorlopig moeten we het stellen met een zwaar gehavende maar desondanks intrigerende reconstructie. Hopelijk komt er vroeg of laat iemand met een geheime kopie op de proppen zodat alsnog een volledige en gerestaureerde versie gemaakt kan worden. Of bestaat er misschien een geheime kopie die angstvallig verborgen wordt gehouden omdat er duistere machten in het spel zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten